wf-domena Domena

Rozszerzenie domeny .wf jest specyficzną dla danego kraju domeną najwyższego poziomu francuskiego terytorium zamorskiego Wallis i Futuna. Dotyczy ona dwóch grup wysp na południowym Pacyfiku między Wyspami Fidżi a Samoa. Obszar ten składa się z trzech uznanych królestw Uvea, Sigave i Alo, przy czym dwa archipelagi są oddalone od siebie o 225 kilometrów. Geograficznie oba archipelagi są przypisane do Polinezji. Wyspy te zamieszkuje około 11 500 osób, z których większość to Polinezyjczycy. Pozostali mieszkańcy wysp są potomkami francuskich zdobywców. Wielu Wallisian i Futunian żyje jako emigranci w Nowej Kaledonii. Wyspy posiadają czystą i tradycyjną gospodarkę opartą na źródłach utrzymania w postaci uprawy kokosów i warzyw. Ponadto hodowane są świnie domowe i prowadzone są połowy. Wyspiarze są w 40 procentach samowystarczalni. Głównym partnerem handlowym jest Francja, do której eksportowane są również wyroby rzemieślnicze. Infrastruktura na wyspach jest tylko słabo rozwinięta. Prawie żaden z mieszkańców wyspy nie ma stałego dostępu do strony internetowej.

Wytyczne dotyczące alokacji rozszerzenia domeny

Mimo że domena kończąca się na .wf została uruchomiona już 14 listopada 1997 r., początkowo nie było możliwe ubieganie się o adres domeny z tym zakończeniem. Jedenaście lat po uruchomieniu tego rozszerzenia domeny, na wniosek rządu Wallis i Futuna, w 2008 r. zarejestrowano 13 adresów domen. Od 6 grudnia 2011 r. każda osoba prywatna lub firma, niezależnie od miejsca zamieszkania lub siedziby na archipelagu, może zarejestrować adres domeny kończący się na .wf. Dotyczy to jednak wyłącznie osób prywatnych i przedsiębiorstw mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Unii Europejskiej, Szwajcarii, Liechtensteinu, Norwegii lub Islandii. Aby zarejestrować taką domenę, osoby prywatne muszą podać datę i miejsce urodzenia.

Znaczenie

Znaczenie rozszerzenia domeny .wf jest bardzo małe. Powodem tego jest brak zainteresowania w obrębie państwa wyspiarskiego. Strony internetowe do celów reklamowych lub produktów nie są potrzebne, ponieważ to co nie jest konsumowane lub potrzebne we własnym kraju jest dostępne na eksport do Francji, a osoby prywatne rzadko mają dostęp do stron internetowych.